Eyvah gündüz uykusunu bırakıyor!!!

Evet, evet istediğim oluyor. Artık tamamen özgürleşiyoruz :)

Hayırrrrr, en az birkaç hafta sürer bu geçişin sancıları :(

Gündüz uykularında her yaşadığımız değişim sancılı oldu ne yazık ki zira benim sevgi yumağı oğlum yorgunluğa gelemiyor. Aslında hiç bir çocuk gelemez ama bazıları daha dayanıklıdır. Günümüzde nedendir bilmiyorum çocukların uykusuzluk problemleri çok daha fazla. Bugün yıllık jinekoloji kontrolüne gittik bir benzerlikte hamile kalma konusunda varmış. Benim etrafımda da çok var hiç bir sorunu olmamasına rağmen hamile kalamayan arkadaşlarım. Ben şanslılardanım :) Neyse benim asıl ilgi alanım uyku tabi.

İlk defa dün gündüz uykusuna yatırmamıza rağmen uyumadı. Gözünü kapatmış, açmış ve  'Ben uyudum' demiş. Allahtan gece babası geç gelecekti de erken yatırabildim ama yine de sekizi geçti yatması ve tam beklediğim gibi 4:20'de kalktı ve yanımıza geldi. Allahtan çok direnmeden kendi yatağına gidip tekrar uyudu ama 6:15'de yine kalktı. Dedim tamam, bu geceki uyku bitti ama nasıl oldu bilmem beni kaldırmak için yatağa gelince bizim yanımızda uyudu:) Kalkışımız 7:20 oldu.

Bugün benim doktora gittiğim saatlerde babası yatırmış ama uyumamış bizimki. Bana eve geldiğimde söyle anlatıyor:
'Benim yatağımda yattım
Bizim yatakda yattım
Salonda yattım
Ama her yerde çok gürültü vardı uyuyamadım'

Çıt çıkmayan bir evde gürültüyü nereden bulduğunu sormadım bile. Peki dedim ama içimden de 'Yandık!' demekten kendimi alamadım. Tabi beklenen oldu. Buğra saat altı olunca uykusuzluktan mızıldanmaya başladı. Yemeği zor yedirdim. Sekizi biraz geçiyordu uyudu. Bakalım bu gece kalkacak mı? Aslında biliyorum kalkacakta, ne yaparsın ümitsiz yaşanmaz :)

Çözüm basit ama bütün düzen bozulacak. Buğra gece 10 saat uyuyordu gündüz de 1 saat uyunca bu yaştaki bir çocuğun uyuması gereken uyku süresini tamamlıyordu. Böylece dokuzda yatıp yedide kalkınca sorun olmuyordu. Eğer sekizde kalkacak olursa okula çok geç kalırız. Bu nedenle uyku vaktini öne çekmek gerekecek ama o zaman da biz birbirimizi çok az görebileceğiz. Püfff...

Bilirsin midenin huyunu ne içersin turşu suyunu...

Hah işte tam bana göre bir söz. Sanki bilmiyorum Buğra'nin uykusuzluğa dayanamadığını.

Ne olur canım artık 4 yaşında bir günden birşey çıkmaz dedim Cumartesinden beri çekiyorum.

Cumartesi günü Buğra'nın sınıfdan arkadaşının doğum günü partisi vardı onbirle bir arasında. Normalde Buğra haftasonlarında bir gibi öğlen uykusuna yatar ve üçe kadar uyur (Halen). Sonrasında da benim bir arkadaşımda kızlar toplanıyordu. Eh anneler anla;inca çocuklar da çok iyi anlaştığı için Buğra'yı da götürdüm. Zaten götürmesem beni mahvederdi. Günlerdir bunun planını yapıyordu. Benim planım ise nasıl olsa öğlen vakti köprüde trafik olur Buğra da giderken en azında bir yarım saat uyurdu. O gün sanırım şans benden yana değildi ve yol çok açıkdı ve biz yirmi dakikada Levent'den Göztepe'ye geçtik!

Aslında Buğra'ya uyuman lazım oğlum desem mızıldanır ama yine de uyurdu ve ben de Cumartesi gecesi 4 kez kalkmak, Pazar ve Pazartesi sabahları da 6:30 talimi yapmak zorunda kalmazdım.

Hangi Metod?

Hangisi en iyi? En kolayı peki? En kısa hangisi sürer?

Tıp bir istatistik bilimidir. Bir ilaç çıkar 5. yılındayken istatikler hiçbir yan etkisi olmadığını söylerken, 10. yıl sonunda tedavi edilemeyecek yan etkileri olduğu söylenebilir. İşte tam da bu nedenle hangi metodun en iyi, en kolay, en kısa olduğunun cevabı kişiden kişiye, kültürden kültüre, çocuktan çocuğa, aileden aileye değişir.

Bildiğim tek bir şey var o da hiç ağlatmadığı söyleyen metodlarla ilgili okuduğum yorumlar da bile ağlayan çocuklar olduğunu okumam. Ya da tam tersi Ferber metodunun çok ağlatacağını bilerek bunu göze alan bazı annelerin birkaç damla göz yaşından daha fazlasını yaşamadıklarını da okudum.

Artık Zamanı

Uyumayan bir bebek bir kader değildir! Bence sadece kararlılıkla uygulamayı gerektiren metodların bilinmemesidir.

Çok iddialı değil mi? Doğrudur, ama ben buna inanıp yola çıktım ve 45 dakikadan fazla uyumayan oğlum gece boyu uyuyan ve gündüzleri de blok halinde 1-1,5 hatta 2 saat uyuyan bir çocuk oldu. Üstelik de ağlatmadan...

Anne olalı dört yılı geçti ve artık ilk zamanlarda uyku ile yaşadığımız sıkıntıları nasıl halletiğimizi paylaşmanın zamanı geldi. Daha doğrusu zamanı çoktan gelmişdi de benim ruh halim ancak kıvama geldi :)