Bir annenin size
mesaj atıp “Bu bir mucize…İyi ki varsınız, her eve bir uyku meleği lazım”
demesinin verdiği mutluluk anlatılamaz yalnızca yaşanır :)
Büyük oğlum Barın 6
aylık olana kadar uykuları fena değildi. Fena değilden kastım gündüz 1-2 saat
uyuyordu, gece de 2-3 kere kalkıyordu. 6. aydan sonra olan oldu. Gündüz uykuları
maksimum 30 dakika sürüyordu. Uyutmak için 1 saat uğraşıyordum. 30 dakika
uyuyup uyanıyordu. Günde birkaç kez uyutmaya çalışınca da tabii bütün günüm onu
uyutmakla geçiyordu. Geceleri de nerdeyse her saat başı uyanıyordu. Ne o kendi
ihtiyacı olan uykuyu alabiliyordu, ne de ben… Uykusuzluk ve yorgunluktan artık
bitmiş durumdaydım. Bu dönemde bir gün öğlen saatinde Barın’ı saatlerce
uğraştıktan sonra uyutabilmiştim. 30 dakikalık sürem başlamıştı. Bu kısa süreye
pek çok şey sığdırmalıydım: tuvalete gitmek, bir şeyler atıştırmak, ortalığı
toplamak, çocuğun katı gıdasını hazırlamak. Daha planladıklarımın yarısını
yapamadan Barın’cığım gene uyanmıştıJ “30
dakika çocuğu” idi benim oğlum. O gün bunun bir çaresi olmalı diye
araştırmalara başladım.