17 Nisan 2014 Perşembe

Uyku…Birazcık Uyku…Bütün İsteğim Buydu...

Bir annenin size mesaj atıp “Bu bir mucize…İyi ki varsınız, her eve bir uyku meleği lazım” demesinin verdiği mutluluk anlatılamaz yalnızca yaşanır :)

Büyük oğlum Barın 6 aylık olana kadar uykuları fena değildi. Fena değilden kastım gündüz 1-2 saat uyuyordu, gece de 2-3 kere kalkıyordu. 6. aydan sonra olan oldu. Gündüz uykuları maksimum 30 dakika sürüyordu. Uyutmak için 1 saat uğraşıyordum. 30 dakika uyuyup uyanıyordu. Günde birkaç kez uyutmaya çalışınca da tabii bütün günüm onu uyutmakla geçiyordu. Geceleri de nerdeyse her saat başı uyanıyordu. Ne o kendi ihtiyacı olan uykuyu alabiliyordu, ne de ben… Uykusuzluk ve yorgunluktan artık bitmiş durumdaydım. Bu dönemde bir gün öğlen saatinde Barın’ı saatlerce uğraştıktan sonra uyutabilmiştim. 30 dakikalık sürem başlamıştı. Bu kısa süreye pek çok şey sığdırmalıydım: tuvalete gitmek, bir şeyler atıştırmak, ortalığı toplamak, çocuğun katı gıdasını hazırlamak. Daha planladıklarımın yarısını yapamadan Barın’cığım gene uyanmıştıJ “30 dakika çocuğu” idi benim oğlum. O gün bunun bir çaresi olmalı diye araştırmalara başladım.